Na de geboorte, na één minuut na vijf minuten en na 10 minuten, krijgt de baby punten voor de ademhaling, hartfrequentie, kleur van de huid, reflexen en spierspanning. Op www.babyinfo.nl kunt u nalezen hoe dit in zijn werk gaat. Dit is een test die goed weergeeft wat voor begin je kindje heeft. Een score van 10 is natuurlijk perfect, een lage score kan een reden zijn om je kindje zuurstof toe te dienen en/of na te laten kijken door een kinderarts.
Beenweeën
Dit zijn de meest onbekende weeën die er zijn. De pijn straalt door naar de bovenbenen. Het voelt alsof je enorme spierpijn in de bovenbenen hebt. De buikpijn valt hierbij in het niet. Vaak denken vrouwen dat ze nog niet aan het bevallen zijn, omdat de buik nog niet pijnlijk is. Dit is niet waar. Beenweeën stralen weliswaar uit naar de benen, maar ze beginnen in de buik. Je krijgt wel degelijk ontsluiting.
Bloedverlies
Heb je geen weeën en verlies je veel helderrood bloed, bel dan direct de verloskundige. Tijdens de bevalling kun je slijmerig rood bloed verliezen. Dit kan ook vrij veel zijn. Dit betekent dat je baarmoedermond verder aan het openen is. Het is een goed teken. Als je ongerust bent, neem dan altijd contact met ons op.
Bradycardie
Bradycardie is de medische term voor een verminderd hartritme. Het normale hartritme van de baby varieert tussen 120 en 160 slagen per minuut. Als een bradycardie tijdens de bevalling of bij de controles hoorbaar is, dan kan het een reden zijn om je voor controle naar het ziekenhuis te sturen.
Cortonen
Dit is de medische benaming voor harttonen. Cor is hart in het latijn.
CTG
Dit staat voor Cardio Toco Grafie oftewel hart en weeën registratie. Dit is een onderzoek dat in het ziekenhuis gedaan wordt als je minder leven voelt, overtijd raakt of als je bij de gynaecoloog gaat bevallen. Het geeft een idee van de kracht en regelmaat van de weeën en van de hartfrequentie van jullie kindje. Er worden twee banden om je buik gedaan, met daaraan bevestigd de monitorknoppen. Dit onderzoek kost 30 minuten tot een uur.
Drukgevoel
Wanneer je iets verder gevorderd bent qua ontsluiting, komt het hoofdje wat dieper te zitten. Je kunt dan een drukkend gevoel krijgen, alsof je naar het toilet moet. Dit is het stadium voordat je persdrang krijgt en is voor ons een teken dat de ontsluiting waarschijnlijk weer iets verder gevorderd is.
Episiotomie of inknippen
Tijdens de bevalling kan het nodig zijn om wat meer ruimte te maken voor het hoofdje. De reden hiervoor kan zijn dat de hartslag van je kindje daalt, of dat het hoofdje van de baby al langere tijd in het nauwste stukje vastzit. De manier waarop we dit doen, is door in te knippen. Meestal hebben we nog de tijd om de huid en spieren te verdoven, zodat je er weinig tot niets van voelt. Zelfs als er geen tijd meer is om je te verdoven, voel je meestal weinig van deze ingreep. De huid is namelijk zo uitgerekt, dat er weinig pijngevoel is. Wees gerust dat verloskundigen niet routinematig inknippen. Het is een handeling die we alleen uitvoeren als we geen andere oplossing hebben. Na de bevalling hechten we de knip weer onder plaatselijke verdoving.
Insturen / medische indicatie
Als je een medische indicatie hebt, betekent dit dat je misschien in het ziekenhuis moet bevallen, maar dat de verloskundige je wel mag begeleiden.( medische indicatie voor de plaats) Ook kan het betekenen dat je in het ziekenhius moet bevallen onder begeleiding van de gynaecoloog. Er zijn vele redenen voor een bevalling op medische indicatie. Sommige worden al ontdekt tijdens de zwangerschap en soms is er een situatie tijdens de bevalling zelf die ons hiertoe doet besluiten. Er zijn strikte regels in Nederland die verloskundigen hanteren om te bepalen of iemand bij de verloskundige of de gynaecoloog moet bevallen.
Hechten
Wanneer de hoofdje in de vulva verschijnt, staat er enorm veel spanning op de huid. Dit stukje huid kan flink oprekken, maar niet altijd snel genoeg, dan scheur je misschien in. Ook een armpje dat omhoog zit of een schoudertje, kan inscheuren veroorzaken. Mocht het voor je kindje noodzakelijk zijn, dat hij of zij er zo snel mogelijk uitkomt dan knippen we weleens in. Dit zullen we na de bevalling weer “repareren”. Dit is hechten. Hechten is het naar elkaar toe brengen van wondranden met behulp van een naaldje en een hechtdraad, zodat het lichaam weer geneest.
Dit wordt natuurlijk verdoofd. Het duurt van een paar minuten tot soms een half uur, omdat het een heel secuur werkje is. Verloskundigen zijn hierin goed opgeleid en kunnen het meestal zelf hechten. In sommigge situaties vinden we het verstandiger dat de gynaecoloog meekijkt of gaan we voor het hechten naar het ziekenhuis, omdat de omstandigheden thuis niet goed genoeg zijn om je daar te hechten. Denk maar aan goede verlichting.
Meconium
De eerste ontlasting van een baby noemen we meconium. Het is een taaie donkergroene, bijna zwarte substantie. De eerste ontlasting bestaat uit allerlei afvalstoffen, zoals bijvoorbeeld huidcellen. Vaak loost de baby meteen na de bevalling al meconium. Na de bevalling kan het een dag of drie duren voor de baby een andere kleur ontlasting krijgt.
Meconiumhoudend vruchtwater
Als de baby al voor de geboorte ontlasting loost, dan komt het in het vruchtwater terecht. Meestal doet een baby dit omdat hij of zij klaar is voor de buitenwereld en dan kunnen de darmen flink vol zitten.
Soms doet een kindje het, omdat hij of zij het benauwd heeft. Voor ons is van buiten af niet vast te stellen om welke reden het gaat, dus alle kindjes die in het vruchtwater hebben gepoept, willen wij aan de monitor in het ziekenhuis. Hiervoor worden jullie ingestuurd naar het ziekenhuis van jullie keus. Als de vliezen breken en het vruchtwater is geel of groen, bel ons dan meteen.
Nageboorte, placenta of moederkoek
Dit zijn allemaal woorden die hetzelfde betekenen. De nageboorte ziet er uit als een stuk rood vlees en weegt gemiddeld 500 - 750 gram. Hieraan vast zitten de vliezen. Als jullie dat willen, laten we de nageboorte uitgebreid zien en leggen we jullie uit hoe deze in de baarmoeder heeft vastgezeten. In principe wordt de nageboorte weggegooid. Hebben jullie er een andere bestemming voor en beval je niet thuis, zeg het dan. Jullie kunnen de placenta natuurlijk mee naar huis nemen.
Ontsluiting
Als de baarmoedermond gaat openen door de kracht van de weeën heet dit ontsluiting. Om te gaan persen moet de ontsluiting 10 centimeter zijn.
De ontsluitingsfase
De ontsluiting is het opengaan van de baarmoedermond (portio). De ontsluiting vindt plaats in het begin van de bevalling. Bij elke contractie wordt de baarmoedermond een beetje opgerekt totdat deze een diameter van ongeveer 10 centimeter heeft bereikt. Echter, voordat dit gebeurt moet de baarmoedermond eerst verweken en verstrijken.
Oxytocine
Tijdens de bevalling is het hormoon oxytocine erg belangrijk. Dit hormoon zorgt voor krachtige weeën en heeft dus invloed op het verloop van de bevalling. Verder heeft oxytocine heeft een functie bij het regelen van de toeschietreflex bij borstvoeding. In de hersenen lijkt oxytocine een belangrijke rol te spelen bij gevoelens van plezier. Het speelt een centrale rol bij moederbinding, vriendschappen en romantische interacties, evenals bij seksualiteit.
Pijnstilling
Soms is het niet mogelijk om te bevallen zonder pijnstilling. Schaam je daar niet voor en denk vooral niet dat je gefaald hebt. Bevallen is nu eenmaal een enorme klus en bij de een gaat dat anders dan bij de ander.
Heb je van tevoren het gevoel dat je dit al duidelijk besproken wilt hebben, geef dat dan gerust aan tijdens het spreekuur. We kunnen dan een keer extra tijd uittrekken, omdat dit met je door te nemen
Wordt de bevalling te zwaar, te pijnlijk, of te langdurig, dan zullen we samen met jullie een passende oplossing bedenken. Welke vorm van pijnstilling het ook wordt, deze kan alleen toegediend worden in één van de ziekenhuizen en na het maken van een CTG (30 minuten registreren van het hartje van de baby). Wanneer de conditie van de baby optimaal is, zijn er meerdere opties van pijnstilling: een ruggenprik of toediening van een middel waardoor je beter kunt ontspannen en soms zelfs even kunt slapen om de cirkel even te doorbreken.
Als je een week of 20 bent geven we je een aantal folders mee over de bevalling. Hierin staan uitgebreid de verschillende vormen van pijnstilling besproken; zoals een ruggenprik, pethidine en een aantal dingen die je thuis kunt gebruiken ( zie ook TENS).
Persdrang
De ontsluitingsweeën gaan op een gegeven moment vanzelf over in uitdrijvingsweeën of persweeën. Deze weeën zijn extra sterk en het voelt alsof je naar het toilet moet voor ontlasting. Het is bijna niet meer mogelijk om de wee rustig op te vangen. Vaak moet je er geluid bij maken en ga je meedrukken zonder dat je het tegen kunt houden. De persdrang wordt veroorzaakt door een reflex. Vanuit de buik komt een golvende drang, waarbij je het persen niet of nauwelijks kunt laten. De buikspieren trekken samen, evenals een aantal andere spiergroepen. Je ervaart een steeds onhoudbaarder druk op je anus. De meeste vrouwen voelen het als een opluchting wanneer ze toe mogen geven aan de persdrang en mee kunnen persen. Is de verloskundige nog niet bij jullie, bel haar dan meteen.
Perineum
Dit is het stukje huid tussen anus en vulva.
Portio
Dit is de medische benaming voor de baarmoedermond.
Ruptuur
Tijdens de bevalling kan het gebeuren dat het stukje huid tussen vagina en anus scheurt.
Alleen de huid kan gescheurd zijn, maar het kan ook dieper doorlopen en dan is ook de spierlaag beschadigd. Een enkele keer loopt de ruptuur (het inscheuren) door tot aan de kringspier.
Dit inscheuren kan door het hoofdje maar soms ook door een handje of een elleboog veroorzaakt worden. Dit is niet altijd niet te voorkomen.
Bij een heel klein scheurtje kiezen we er wel eens voor, om het zo te laten en niet te hechten. Bij een grotere ruptuur is hechten vaak wel nodig. Je wordt dan verdoofd en dan worden het vaginaweefsel, de spieren en de huis in afzonderlijke lagen gehecht. Dit is de manier waarop het het beste zal helen.
In de kraamtijd zullen we regelmatig controleren hoe de hechtingen eruitzien. Meestal heb je van een scheurtje minder last dan van inknippen.
Slijmprop
De slijmprop wordt door cellen in de baarmoedermond gevormd en heeft een antibacteriële werking. Ze sluit als het ware de toegang tot de baarmoeder af. Het verlies van de slijmprop wordt ook wel eens tekenen genoemd. Het verliezen van de slijmprop werd vroeger gezien als het begin van de bevalling. Helaas is dit niet altijd het geval.
Toucheren/ inwendig onderzoek
Om te weten of je ontsluiting hebt is het nodig om inwendig te voelen aan de baarmoedermond. Dit doen we door met twee vingers de vagina in te gaan, tot we de baarmoedermond kunnen voelen. Dit geeft ons informatie over de ligging van het hoofdje, of de weeën sterk genoeg zijn, of je vliezen gebroken zijn en of de ontsluiting vordert.
Staan van het hoofdje
Als het hoofdje van de baby zover gevorderd is, dat het niet meer terugzakt, noemen we dit staan. Het hoofdje wordt nu binnen korte tijd geboren.
Tekenen
Zie slijmprop. Een symptoom van het begin van de bevalling is het verliezen van bloederig slijm, de slijmprop die voor de baarmoedermond zat. Dit kan aangeven dat de ontsluiting in gang is gezet, maar het kan ook het gevolg zijn inwendig onderzoek. Het wil niet altijd zeggen dat de bevalling meteen begint, dit kan best een tijd duren.
TENS
TENS is een afkorting voor Transcutane Elektrische NeuroStimulatie. Het is een behandelmethode waarbij elektriciteit wordt gebruikt om pijn te verminderen.
Hoe werkt het?
Een klein apparaatje (ongeveer even groot als een walkman) dat elektronische stroompjes afgeeft wordt bevestigd op de plek van de pijn of daar vlakbij. Men neemt aan dat hierdoor zenuwen geprikkeld worden waardoor pijnsignalen naar de hersenen geblokkeerd worden en dat het de aanmaak van endorfine stimuleert. Endorfine is een soort natuurlijke pijnstillers die het lichaam zelf aanmaakt.
Vanuit het TENS apparaatje lopen twee kabeltjes, met op het uiteinde daarvan twee elektroden bevestigd. Deze elektroden worden met pleisters op de huid geplakt. Het TENS apparaatje werkt op batterijen of in enkele gevallen via een adapter.
Dit is de periode waarbij het kind uit de baarmoeder wordt gedreven door de uitdrijvingsweeën en door het meepersen van de moeder, via het geboortekanaal, de weg naar buiten aflegt.
Tijdens de ontsluiting wordt het weke baringskanaaI (de baarmoederhals, de vagina, de bekkenbodem en het perineum) steeds zachter en weker; de weerstand van het weefsel neemt af en daardoor is er een enorme rek mogelijk. Wanneer de ontsluiting volkomen is en de baarmoedermond zo'n tien centimeter geopend is, merk je dat de weeën een ander karakter krijgen. Er ontstaat dan de zogenaamde persdrang.
Bij een eerste kind duurt de uitdrijvingsfase gemiddeld een uur. Bij een vrouw die al eerder kinderen heeft gebaard, kan deze periode veel korter duren, soms slechts enkele minuten.
Eindelijk mag je nu zelf iets doen en hoef je niet lijdzaam de dingen af te wachten, die er binnenin je lichaam gebeuren. Je kunt bij het persen het gevoel hebben: 'er gebeurt niets, het lukt me nooit'. Veel vrouwen voelen ook niet duidelijk welke kant er op geperst moet worden. Bij de eerste bevalling moet de weerstand van de bekkenbodem overwonnen worden. Dit kost veel kracht en tijd. Laat je niet ontmoedigen en gooi er alle energie tegenaan, ook al ben je moe van de ontsluitingsweeën, je zal merken, dat er toch altijd weer kracht en energie blijkt te zijn om flink te persen. Dat eerste stuk persen gaat soms met millimeters vooruit... totdat er toch ineens een klein stukje zichtbaar wordt van het hoofdje. Je ziet een verkreukeld velletje met haartjes (tenminste wanneer je in de spiegel mee wilt kijken, dit kan heel stimulerend werken). Vanaf dat moment gaat het persen vaak wat vanzelfsprekender. Je voelt dan beter dat het hoofdje verder komt als je perst en dat geeft nieuwe moed.
Het persen kan ook wel pijnlijk zijn. Toch is het enige dat helpt, door die pijn heen persen. Laat je niet weerhouden door die pijn. De perswee dwingt je als het ware mee te persen. Die extra kracht, die daardoor ontstaat, helpt om het persen effect te laten hebben.
Wanneer het hoofdje voor een flink stuk te zien is, geeft het een strak gespannen en branderig gevoel aan je vagina. Dit is een vervelend gevoel, maar het duurt dan nog maar een korte tijd tot het hoofdje' geboren wordt. Op het moment dat je dat branderige gevoel hebt, vragen we je soms om niet meer mee te persen met de wee, maar te zuchten, om inscheuren zoveel mogelijk te voorkomen. Bedenk dat er nog ruimte zit tussen vagina en anus (dit heet het perineum). Soms heb je net iets meer ruimte nodig om het kind geboren te laten worden en zal het perineum inscheuren. Het is belangrijk, dat het inscheuren niet tot en met de kringspier van je anus gebeurt. Daarom is het zuchten belangrijk. Het hoofd zal dan wat langzamer naar buiten komen en het inscheuren wordt zo veel mogelijk beperkt of zelfs geheel voorkomen.
Nadat het hoofdje geboren is, wordt het in de richting van de anus van de moeder bewogen, waardoor de voorste schouder onder het schaambeen tevoorschijn komt. Door het hoofdje weer richting moederbuik te bewegen wordt vervolgens de achterste schouder geboren. Vanaf dat moment kan zelfs de moeder zelf haar kindje zo uit haar lichaam tillen. Wanneer het hoofdje eenmaal geboren is, volgt het lijfje vrijwel meteen dezelfde minuut.
Als het persen langer dan circa 1 à 2 uur duurt, moet de conditie van de baby uitgebreider worden gecontroleerd, en zal je dus naar het ziekenhuis moeten. Mocht je nog thuis zijn, dan zullen we je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis ( laten) vervoeren. In het ziekenhuis zal men dan dan een hartfilmpje (CTG) van de baby maken, om te zien of de baby nog in een goede conditie verkeert en een nog langer durende bevalling aankan. Als de bevalling vordert, de moeder nog energie over heeft, en de baby het goed maakt dan is er geen bezwaar om langer dan 1 uur te persen.
Verstrijken
De vorm van de baarmoeder is te vergelijken met een peer. Het bolle gedeelte is het spiergedeelte van de baarmoeder, en de hals is de baarmoedermond. Onder invloed van weëen, moet de peervorm (op zijn kop gezien) veranderen in een appelvorm. Met andere woorden, de hals moet opgenomen gaan worden in het bolle gedeelte. Dit proces noem je het verstrijken. Verstrijken betekent dus dat de baarmoedermond niet meer een lang "tuutje" is onder aan de baarmoeder, maar dat de baarmoedermond steeds dunner en korter wordt en onderdeel wordt van het onderste deel van de baarmoeder.
Bij een vrouw die nog nooit eerder een kind heeft gebaard zal dit verstrijken moeten gebeuren voordat de baarmoedermond zich kan openen. Bij een vrouw die al wel eerder een kind heeft gebaard kan het verstrijken en ontsluiten tegelijkertijd gaan.
Hierdoor kan het dus gebeuren, dat bij een inwendig onderzoek bij een eerste kindje blijkt dat de baarmoedermond mooi soepel en verstreken is, en zelfs misschien al 1-2 cm ontsluiting heeft. Als de vrouw echter geen regelmatige en sterke weeën heeft, die voor verdere ontsluiting zorgen, is de bevalling nog niet begonnen. Als de weeën onregelmatig zijn, kan het ook nog gewoon stoppen. Maar door het vele voorwerk heb je wel een prima uitgangspunt, voor wanneer de bevalling begint.
Valse weeën/valse start
Valse weeën zijn net zoals echte weeën min of meer pijnlijke samentrekkingen van de baarmoeder . Valse weeën hebben echter geen invloed op de baarmoedermond en geven geen ontsluiting. Ze worden ook wel eens voorweeën genoemd, omdat ze de baarmoedermond voorbereiden op ontsluiting en de bloedcirculatie naar de placenta stimuleren. Vooral bij je eerste kindje kan het soms lang duren voordat de weeën echt goed gaan doorzetten. Je hebt wel weeën, soms zelfs wel om de paar minuten, maar ze zijn niet echt krachtig en duren maar een half minuutje. Dit zijn de weeën die voor het verweken en verstrijken van de baarmoedermond zorgen. Ze geven over het algemeen geen ontsluiting. Als dit dagenlang duurt is dit erg vervelend en raak je vermoeid. Raak niet ontmoedigd, want ondanks dat je nog geen ontsluiting hebt, wordt er al heel wat voorwerk verricht. Hierdoor kan de ontsluiting, als de weeën straks beter worden, vlotter verlopen.
Tip 1: Probeer afleiding te zoeken. Op die manier raak je niet te erg gefixeerd op de weeën.
Tip 2: neem iets ontspannends voor de nacht, een glas warme melk, een warm bad of twee paracetamol, kunnen helpen om toch een paar uur te slapen. Een rubberen kruik tegen je buik (stop hem in je onderbroek om hem op z’n plek te houden) tijdens het slapen kan de baarmoeder zo ontspannen dat je toch kunt slapen.
Tip 3: als je al nachten echt niet geslapen hebt en het bovenstaande helpt niet, laat het ons weten. Een nachtje goed slapen doet wonderen en de andere dag kijk je weer heel anders tegen de wereld aan. Soms is het al voldoende dat je, na overleg met een gynaecoloog, thuis goede slaapmedicatie gebruikt. Maar soms is het nodig dat je met goede pijnmedicatie een nachtje in het ziekenhuis gaat slapen.
Vulva
De vulva is de huid rond de schede en bestaat uit de grote, buitenste en de kleine, binnenste schaamlippen en de clitoris.
Waterbevalling
bron: http://www.oerbron.nl/
In tegenstelling tot wat men vaak denkt, is bevallen in water op zich niet nieuw. Door de eeuwen heen zijn vrouwen, al dan niet spontaan, met behulp van water bevallen. In het oude Griekenland werden priesteressen naar het water geleid omdat men aan de weldadige werking van het warme water een positieve werking toekende.
De laatste paar jaar zijn er meer en meer vrouwen in Nederland, die kiezen voor de voordelen van een waterbevalling. Bevallen in water is heden ten dage een aanvaardbare en veilige manier om geboorte te geven aan je kind naast de andere manieren van bevallen die we in Nederland kennen.
Steeds meer vrouwen overwegen om tijdens de bevalling van een bad gebruik te maken en, als het kan, er ook in te blijven zitten tijdens de geboorte van hun kind. De ervaringen van vrouwen die daadwerkelijk geboorte hebben kunnen geven aan hun kind in water zijn overwegend positief.
Als je moeder wordt, is het bad tijdens de bevalling een aangename, warme en veilige plek die je kan helpen te ontspannen tijdens en tussen de weeën door. Je kunt in water in elke houding zachtjes bewegen of wiegen terwijl je gedragen en ondersteund wordt door het water en eventueel je partner. Op deze manier is het makkelijker de spanningen in het bekken, de rug en de benen tussen de weeën door los te laten.
Andere voordelen van een bevalling in water zijn:
Waar er bij een "gewone" bevalling na de zware tocht door het geboorte kanaal plotseling koude lucht is, kan je kind in het warme water eerst rustig bijkomen en meteen kennis maken via de huid op huid contact met jou.
De ontsluitingsfase verloopt meestal sneller. Vooral wanneer pas vanaf 6 centimeter ontsluiting in het water gegaan wordt. Het positieve ondersteunde en ontspannende effect van water kan dan optimaal zijn werk doen.
De uitdrijvingsfase van de bevalling verloopt meestal geleidelijker. Hierdoor kunnen de vagina en het perineum langzaam worden opgerekt en wordt de kans op inscheuren of een 'knip' kleiner.
Het warme water heeft een verzachtende werking. Hierdoor is het warme water een hele natuurlijke manier van pijnbestrijding. De ervaring leert dat men in het warme water pijnlijke weeën beter kan verdragen.
Het gebruik van een gewoon bad voor een waterbevalling wordt niet aanbevolen. Dit aangezien zo'n bad in de eerste plaats niet wijd en diep genoeg is om alle houdingen aan te nemen en omdat niet je gehele lichaam onderwater is, waardoor je af kan koelen. Ten tweede is het bad vaak te smal om goed je benen wijd te maken tijdens het persen.
Een aantal praktische tips tijdens het bevallen in water:
Drink veel! De warme omgeving en de arbeid die je levert maakt dat je veel vocht verliest.
Voeg 1,5 kg (zee)zout toe aan het badwater. Dit voorkomt zoutverlies.
Probeer regelmatig te plassen. Een lege blaas bevordert de weeënkracht en geeft meer ruimte om het hoofdje te laten indalen.
In de buurt van het bad moet een matras of bed staan. Zodat je uit het bad direct kan gaan liggen.
Tips vanuit de praktijk:
Koop of huur een stevig (niet al te groot) opblaasbaar bad met piepschuim ondervloer ter isolatie.
Verwarm de kamer waarin je het bad hebt staan tot ongeveer 22-23 graden, zodat het water minder snel afkoelt.
Zorg dat je het bad bij 37 weken in huis hebt.
Ga er alvast eens alleen of samen met je partner in badderen, zodat je weet hoelang het duurt voordat hij goed gevuld is (afhankelijk van de rendement van je cv-ketel).
Zorg dat je het bad vult met water van 38-39 graden; optimale temperatuur voor je kind is 37 graden bij geboorte.
Een badthermometer is vereist en kijk hoelang het duurt voordat het badwater de temperatuur van 37 graden heeft bereikt.
Haal een schepnetje in huis, zodat tijdens de bevalling eventueel ontlasting of bloedstolsels uit het water gehaald kunnen worden.
Pin je niet vast op een waterbevalling. Zie het als één van de vele mogelijkheden die tot je beschikking staan als de situatie het toelaat. Het kan namelijk gebeuren dat het heel anders loopt en dat je uiteindelijk geen zin hebt om in bad te bevallen. Je kunt nu eenmaal niet voorzien hoe je zult reageren en hoe de bevalling zal verlopen. Dit geldt voor al je wensen en ideeën omtrent bevallen.
Weeën zijn het samentrekken van de spieren die de wand van de baarmoeder vormen.Flinke darmkrampen lijken wel een beetje op lichte weeën. Het is een heel specifiek gevoel en voor de meeste mensen heel goed te herkennen, zelfs als het je eerste kind betreft. Je buik wordt hard tijdens een wee en je zult je moeten concentreren om erdoor heen te ademen. De pijnvrije pauzes tussen de krampen worden naarmate de tijd vordert steeds korter en de krampen zelf worden steeds heviger.
Weeënstorm
Een weeënstorm zijn veel weeën (6 of meer per 10 minuten) met onvoldoende tussenpozen voor herstel waar de baby last van zou kunnen hebben. Als dit lang duurt zou er zuurstofgebrek bij de baby kunnen optreden.
Hoe vaak een weeënstorm precies voorkomt is niet bekend. Het wordt vaker gezien bij het rijpen van de baarmoedermond met hormonen, vandaar dat men momenteel naar alternatieven kijkt voor deze methode om een bevalling in te leiden.
Wat zijn de behandelingen bij een weeënstorm? Als er een weeënstorm plaatsvindt waar de baby last van heeft kan een weeënremmend medicijn worden toegediend.
Weeënzwakte
Als de weëen op een bepaald punt tijdens de ontsluiting afnemen, wordt dit secundaire weeënzwakte genoemd. Er kunnen dan een paar dingen gedaan worden om de weeën weer op te wekken
We kunnen de vliezen breken. Hierdoor komt het hormoon oxytocine vrij dat weëen krachtiger maakt
We kunnen je naar het ziekenhuis sturen voor een infuus met oxytocine om de weëen weer op gang te krijgen of te versterken
Het gebeurt zelden dat de weeën vanaf het begin niet krachtig genoeg zijn, de zogeheten primaire weéenzwakte. Meestal gaat het hier om een valse start.
